Gekocht in 2001 en 19 jaar lang mee gereden en aan gesleuteld en uiteindelijk 'versleuteld'.
Hij kwam uit de fabriek als vanosloze 525i M50 met de eerste ouderwetse viertrapsautomaat (en airco
). Op die manier was hij achteraf gezien op zijn leukst, je zette de bak in drive en hij bracht je overal waar je maar wezen wilde.
Naderhand heb ik er een handbak in laten zetten en toen werd het al minder aangenaam, terwijl ik het tegenovergestelde had verwacht. Nog weer later moest de M50 wijken voor een M30B34 en was de luxe charme er definitief van af en kreeg hij er een brutere keerzijde voor terug. Ook leuk voor een tijdje, maar ik blijk toch meer een luxepaard dan een werkpaard...
Leuk om te bouwen / verbouwen en leuk om het verschil iedere keer te ervaren, maar onder de streep werd het een steeds minder prettige auto. Bij de inbouw van de M30 had ik gemakshalve ook de airco maar laten vervallen, weer zo'n inschattingsfout, zomers kon je er niet meer mee rijden en het werd natuurlijk precies meerdere keren boven de 40 graden.
Al met al bijna 20 jaar heel veel plezier aan gehad, vooral het inbouwen van opties en 'racy dingetjes' maakten het leven met deze E34 tot een feest.
En er zat na al die jaren een berg moois op, allemaal in de loop der jaren bij elkaar gesprokkeld en stukje bij beetje aangepast:
- Snelle nokkenas
- Spaghettispruitstuk
- 3.64 sperdiff
- E32 750i vierpots remmen met EBC red stuff
- 17 inch E34 M5 en 16 inch E31 velgen
- Veerpootbrug
- Excentrische toplagers
- E32 750i draagarmrubbers
- Cruise control
- Electrische ramen
- Stoelverwarming
- Enzovoorts...
Ik kende hem van haver tot gort en heb alle specifieke E34 problemen wel een keer meegemaakt in de loop der jaren.
Maar nu weer gauw door naar de volgende fase, de wereld vergaat niet gelukkig.
Ik heb ondertussen weer werk zat en belangrijker nog, weer ruimte in mijn hoofd
Je hebt niet voldoende permissies om de bijlagen van dit bericht te bekijken.