Terug (5 februari 2021)
Ziezo, we zijn er weer na een korte, ahum, afwezigheid De afgelopen tijd best druk geweest met alles en niets.
Vorig jaar was het een extreem kostbaar jaar (daar kom ik zo nog op terug) en inmiddels zitten we in een pandemie dat een aardige verandering in ons dagelijks leven teweeg heeft gebracht. Dat wat wij als normaal beschouwden is niet meer zo normaal op het moment.
Ondanks dat we zoveel mogelijk thuis moeten werken en alleen naar het werk moeten gaan als het echt niet anders kan, werkt ondergetekende tegenwoordig vrij ver van huis en hoewel ik niet elke dag naar kantoor ga maak ik toch de nodige kilometers (125 kilometer enkele reis). En ja, dat doe ik met de E34. Inmiddels is de teller ruimschoots de vier ton gepasseerd en het grappige is dat juist door de snelwegen waar ik op rijd als een biljartlaken zijn aangelegd met betrekkelijk flauwe bochten. In ieder geval zijn dit ideale ritten voor mijn E34 waarbij het motorblok op kruissnelheid net onder de 2.000 tpm blijft, het onderstel af en toe alleen maar iets hoeft in te veren en van draaien aan het roer nauwelijks sprake is. En dat laat zich goed zien in het verbruik.
De afgelopen jaren had de E34 gezelschap in de vorm van een pure, originele E39 540iA. Gekocht met 129.000 km op de klok en in een heerlijk ongebruikelijke uitvoering: weinig opties, maar wel alles aangevinkt wat met multimedia te maken heeft, het DSP was een traktatie voor de oren. Oh, en de stoelverwarming met stoffen bekleding was in de winter extreem aangenaam. Zo heb ik afgewisseld tussen de twee auto’s en betrapte mij erop dat ik eigenlijk gemakkelijker in de E34 reed dan in de E39. Hoewel de E39 in alle opzichten de E34 wist te overtreffen voelde elke kilometer met de E39 toch zwaarder dan de E34 en dat kwam door de lage kilometerstand van de E39 en het feit dat de oldskool metalig donkere M50 wat meer bulletproof aan vond voelen dan de overheerlijk hese en hitsige M62. Dus kwam daar de afweging om de E39 uiteindelijk weer te gaan verkopen, zeker omdat de twee ton in aantocht was.
Maar voordat ik daadwerkelijk de verkoop in gang wilde gaan zetten moest ik een knoop gaan doorhakken met de E34. Zoals bij velen bekend is het Nederlandse weer niet echt gunstig gezind voor oudere auto’s en dat was bij mij ook het geval. Overal zat wel wat en werd er niet beter op. Zeker met de nodige kilometers zag ik het steeds harder gaan. Het feit dat ik de luxe heb om de E34 in de garage te kunnen zetten helpt wel, maar eigenlijk heb je hier pas echt profijt van als je auto al in een aardige conditie is. Kortom, met de beschikking over twee auto’s kon ik het mij permitteren om tijdelijk afscheid te nemen van de E34 en eigenlijk was dan nu juist het moment om de E34 aan te laten pakken zonder dat ik even iets anders op de kop zou moeten tikken. Met een restaurateur afgesproken wat er moest gebeuren en nadat hij de E34 op de brug heeft bekeken kwam hij met een voorstel...
Het zou een half jaar gaan duren en de prijs, nou ja daar heb ik wel even een paar slapeloze nachten van gehad. Daarbij had de restaurateur ook al aangegeven dat de prijs wel onder voorbehoud was, immers het is een oude auto en zijn ervaring was dat er altijd tijdens werkzaamheden nog wel zaken naar boven kwamen borrelen. Daarom deed hij in principe ook geen restauratie van klassiekers meer omdat het altijd tegenviel. Met de wetenschap dat de prijs nog wel eens angstaanjagend naar boven kon uitvallen de beslissing genomen om het gewoon te doen. Na al die jaren vind ik het nog steeds een fijne auto, de vele kilometers met mijn werk ver van huis kan ‘ie prima doen en ondanks dat ik eerder had gesteld dat ik mijn E34 eigenlijk niet meer geschikt vond als dagelijkse auto vanwege steeds lastiger plannen van onderhoud en onderdelen heb ik dat inmiddels geaccepteerd als “minpunt” en weegt niet op tegen het plezier wat ik van de auto heb.
Dus afspraak met de restaurateur gemaakt en vorig jaar kon hij aan de slag. Terwijl de E34 daar zou staan kon ik mooi het interieur uitbouwen en mij bezig gaan houden met het leder reconditioneren, de hemel en de A-, B- en C-stijlen opnieuw bekleden en wat andere kleine werkzaamheden.
Nadat ik de E34 bij hem had afgeleverd en nog een foto had gemaakt met het wegrijden (zie hierboven) werd ik na enkele weken al gebeld met de vraag of ik langs wilde komen om wat dingen te bespreken en dat was het begin van maanden onzekerheid, angstgevoelens en rinkelende kassa’s. Want na nog twee maal een soortgelijke grap bekroop mij het gevoel dat er niet heel veel rek meer zat in het budget en ik toch echt wel goed moest gaan nadenken in hoeverre ik hier nog wel mee door wilde gaan. We waren al ruimschoots over de afgesproken prijs heen en de actuele stand onder de streep toonde al een verdubbeling van de afgesproken prijs…
Ondertussen was ik wel doorgegaan met mijn eigen projectjes en naderde de beoogde einddatum. Ik wist al wel dat die niet gehaald zou gaan worden, maar we hadden al afgesproken dat dat geen probleem was. Het was ook wel heel erg genieten en een tikje decadent om met de V8 de dagelijkse kilometers te maken.
In de tussentijd kon ik dingen ook weer gaan terugbouwen, dus zo nu en dan heb ik de diverse stadia van de auto gezien. Het project bevond zich in een eindstadium en wilde langskomen om de laatste dingen in te bouwen. Op de afgesproken datum kwam ik aan met de resterende verse onderdelen en ter plekke gaf de restauarateur aan dat als ik wilde de E34 mee kon nemen. Die was immers helemaal klaar, versgepoetst en wel en was zijn spuitbox ook eindelijk weer vrij
Terwijl ik in mijn hoofd een heel verwachtingspatroon had van het moment van aflevering inclusief met een kistje wijn met een overheerlijke zes-in-lijn geluid uit de showroom of werkplaats, bleek niets van dat alles (grappig detail was dat dit wel gebeurde toen ik mijn E34 voor een weekend aan de dealer had uitgeleend voor de presentatie van de toen nieuwe Vijf).
Afijn, juist daarom was de verrassing des te groter dat ik de E34 weer mee mocht nemen terwijl ik dat helemaal niet had verwacht. Het was een spannende rit naar huis en die heb ik voorzichtig gedaan omdat de taxatie nog gedaan moest worden en de afgelopen maanden alleen maar hele korte stukjes met de auto is gemaakt. Heel snel daarna de hertaxatie geregeld en dat was op z’n zachtst gezegd een verstandige beslissing.
De uiteindelijke kosten van dit project was bijna drie keer zo hoog als het initieel afgesproken bedrag, maar daar is dan ook extreem veel extra werk voor gedaan. Het moment zelf was pittig en de onzekerheid was soms tergend vervelend, maar zo blij dat die tijd achter mij ligt en de E34 kan er weer tegenaan. De restaurateur heeft mij wel op het hart gedrukt om de E34 altijd binnen te zetten voor het behoud van de auto. Een advies dat ik ter harte heb genomen.
Garantie op een “roestvrije E34” heb ik niet en dat kan ook niet met die leeftijd en kilometerstand, maar we hebben wel afgesproken dat ik mijn E34 elke twee jaar even langsbreng voor een “cosmetische APK”. Kost natuurlijk wel weer wat, maar juist door regelmatig te checken kunnen we beginnende zaken aanpakken en hoeft het niet zo uit de klauwen te lopen.
Verkoop E39
Door de exorbitante eindafrekening werd de motivatie om de E39 te verkopen steeds groter. Die heb ik nadat alles met de E34 had geregeld te koop gezet en na een kleine aanloop meldde een gegadigde zich: een jonge gast die monteur is en verstand van BMW’s. Zocht een E39 540i met minder dan twee ton op de teller.
Moet zeggen dat ik echt geen autoverkoper ben en heb wat tips van een vriend die vaker met dit bijltje heeft gehakt ter harte genomen. Uiteindelijk waren we het eens geworden met over de prijs en heb ik de (inmiddels niet meer mijn) E39 de straat uit zien rijden gevolgd door zijn kameraad die mee was. Op mijn oprit zei ik tegen mijzelf hardop: ,,Nou, dit was het dan’’ en wat herfstblaadjes werden door een windvlaag opgepakt en dwarrelde weer neer in de donkere avond.
Weer terug naar één auto geeft gevoelsmatig ook weer wat rust. Binnenkort weer onderhoud en ik zie nu eigenlijk al weer tegen het logistieke gehakketak op. Maargoed, dat is een afgewogen discussie dat ik inmiddels probeer te accepteren.
To do lijstje
Ondanks dit avontuur blijf je natuurlijk bezig met zo’n auto en ook in mijn geval ontkom ik daar niet aan. Wat staat er op het menu? In het bestuurdersportier moet ik het elektronica kastje van de vergrendeling vervangen. Dit had ik al eens in het achterportier moeten doen en dat is buitengewoon lastig met een dicht portier die je niet kunt openen omdat het bewuste kastje op het einde van z’n levensduur zit en het portier niet wil “vrijgeven”.
Met de bestuurdersportier is dat gelukkig makkelijker, maar het ziet er wel knullig uit dat je met je afstandsbediening de auto van het slot haalt en vervolgens je het bestuurdersportier nog met de sleutel moet openen…
Verder de airconditioning… Zucht… ik ga hier denk ik maar geen woorden meer aan vuil maken. Het enige wat ik erover kwijt wil, eigenlijk twee dingen, is dat ik van pure ergernis vorig jaar maar een nieuwe aircofan en condensor had besteld toen daar een leuke korting op zat en omdat ik van tevoren al wist dat ik deze onderdelen sowieso nog wel eens een keer nodig kon hebben.
Het tweede is dat ik toch eens wil gaan kijken of het niet mogelijk is om achter de luchtopeningen in de bumper iets van gaas met een fijne structuur geplaatst kan worden. Om opmerkingen voor te zijn: ik bumperkleef niet, nou ja bijna nooit
Dan hebben we de Styling 5 velgen. Die mogen ook wel eens opgefrist gaan worden, juist nu begint dat wel op te vallen. Misschien een projectje voor verderop in het jaar of volgend jaar.
Oh, dan hebben we nog de geluidsinstallatie aan boord. Die is prima hoor, maar de DSP van de E39 heeft mij wel een beetje verwend hoor. Absoluut geen prioriteit en noodzaak, maar de Becker in mijn E34 zit wel tegen het eind van z’n kunnen op dit moment, dus wil ik daar nog meer uit kunnen halen zal er geïnvesteerd moeten worden. Depeche Mode, Eagles, Ennio Morricone, Howlin’ Wolf, Pink Floyd enz. (nog meer muziekliefhebbers?) moeten wel een beetje fatsoenlijk uit de boxen kunnen komen.
Ziezo, we zijn er weer na een korte, ahum, afwezigheid De afgelopen tijd best druk geweest met alles en niets.
Vorig jaar was het een extreem kostbaar jaar (daar kom ik zo nog op terug) en inmiddels zitten we in een pandemie dat een aardige verandering in ons dagelijks leven teweeg heeft gebracht. Dat wat wij als normaal beschouwden is niet meer zo normaal op het moment.
Ondanks dat we zoveel mogelijk thuis moeten werken en alleen naar het werk moeten gaan als het echt niet anders kan, werkt ondergetekende tegenwoordig vrij ver van huis en hoewel ik niet elke dag naar kantoor ga maak ik toch de nodige kilometers (125 kilometer enkele reis). En ja, dat doe ik met de E34. Inmiddels is de teller ruimschoots de vier ton gepasseerd en het grappige is dat juist door de snelwegen waar ik op rijd als een biljartlaken zijn aangelegd met betrekkelijk flauwe bochten. In ieder geval zijn dit ideale ritten voor mijn E34 waarbij het motorblok op kruissnelheid net onder de 2.000 tpm blijft, het onderstel af en toe alleen maar iets hoeft in te veren en van draaien aan het roer nauwelijks sprake is. En dat laat zich goed zien in het verbruik.
De afgelopen jaren had de E34 gezelschap in de vorm van een pure, originele E39 540iA. Gekocht met 129.000 km op de klok en in een heerlijk ongebruikelijke uitvoering: weinig opties, maar wel alles aangevinkt wat met multimedia te maken heeft, het DSP was een traktatie voor de oren. Oh, en de stoelverwarming met stoffen bekleding was in de winter extreem aangenaam. Zo heb ik afgewisseld tussen de twee auto’s en betrapte mij erop dat ik eigenlijk gemakkelijker in de E34 reed dan in de E39. Hoewel de E39 in alle opzichten de E34 wist te overtreffen voelde elke kilometer met de E39 toch zwaarder dan de E34 en dat kwam door de lage kilometerstand van de E39 en het feit dat de oldskool metalig donkere M50 wat meer bulletproof aan vond voelen dan de overheerlijk hese en hitsige M62. Dus kwam daar de afweging om de E39 uiteindelijk weer te gaan verkopen, zeker omdat de twee ton in aantocht was.
Maar voordat ik daadwerkelijk de verkoop in gang wilde gaan zetten moest ik een knoop gaan doorhakken met de E34. Zoals bij velen bekend is het Nederlandse weer niet echt gunstig gezind voor oudere auto’s en dat was bij mij ook het geval. Overal zat wel wat en werd er niet beter op. Zeker met de nodige kilometers zag ik het steeds harder gaan. Het feit dat ik de luxe heb om de E34 in de garage te kunnen zetten helpt wel, maar eigenlijk heb je hier pas echt profijt van als je auto al in een aardige conditie is. Kortom, met de beschikking over twee auto’s kon ik het mij permitteren om tijdelijk afscheid te nemen van de E34 en eigenlijk was dan nu juist het moment om de E34 aan te laten pakken zonder dat ik even iets anders op de kop zou moeten tikken. Met een restaurateur afgesproken wat er moest gebeuren en nadat hij de E34 op de brug heeft bekeken kwam hij met een voorstel...
Het zou een half jaar gaan duren en de prijs, nou ja daar heb ik wel even een paar slapeloze nachten van gehad. Daarbij had de restaurateur ook al aangegeven dat de prijs wel onder voorbehoud was, immers het is een oude auto en zijn ervaring was dat er altijd tijdens werkzaamheden nog wel zaken naar boven kwamen borrelen. Daarom deed hij in principe ook geen restauratie van klassiekers meer omdat het altijd tegenviel. Met de wetenschap dat de prijs nog wel eens angstaanjagend naar boven kon uitvallen de beslissing genomen om het gewoon te doen. Na al die jaren vind ik het nog steeds een fijne auto, de vele kilometers met mijn werk ver van huis kan ‘ie prima doen en ondanks dat ik eerder had gesteld dat ik mijn E34 eigenlijk niet meer geschikt vond als dagelijkse auto vanwege steeds lastiger plannen van onderhoud en onderdelen heb ik dat inmiddels geaccepteerd als “minpunt” en weegt niet op tegen het plezier wat ik van de auto heb.
Dus afspraak met de restaurateur gemaakt en vorig jaar kon hij aan de slag. Terwijl de E34 daar zou staan kon ik mooi het interieur uitbouwen en mij bezig gaan houden met het leder reconditioneren, de hemel en de A-, B- en C-stijlen opnieuw bekleden en wat andere kleine werkzaamheden.
Nadat ik de E34 bij hem had afgeleverd en nog een foto had gemaakt met het wegrijden (zie hierboven) werd ik na enkele weken al gebeld met de vraag of ik langs wilde komen om wat dingen te bespreken en dat was het begin van maanden onzekerheid, angstgevoelens en rinkelende kassa’s. Want na nog twee maal een soortgelijke grap bekroop mij het gevoel dat er niet heel veel rek meer zat in het budget en ik toch echt wel goed moest gaan nadenken in hoeverre ik hier nog wel mee door wilde gaan. We waren al ruimschoots over de afgesproken prijs heen en de actuele stand onder de streep toonde al een verdubbeling van de afgesproken prijs…
Ondertussen was ik wel doorgegaan met mijn eigen projectjes en naderde de beoogde einddatum. Ik wist al wel dat die niet gehaald zou gaan worden, maar we hadden al afgesproken dat dat geen probleem was. Het was ook wel heel erg genieten en een tikje decadent om met de V8 de dagelijkse kilometers te maken.
In de tussentijd kon ik dingen ook weer gaan terugbouwen, dus zo nu en dan heb ik de diverse stadia van de auto gezien. Het project bevond zich in een eindstadium en wilde langskomen om de laatste dingen in te bouwen. Op de afgesproken datum kwam ik aan met de resterende verse onderdelen en ter plekke gaf de restauarateur aan dat als ik wilde de E34 mee kon nemen. Die was immers helemaal klaar, versgepoetst en wel en was zijn spuitbox ook eindelijk weer vrij
Terwijl ik in mijn hoofd een heel verwachtingspatroon had van het moment van aflevering inclusief met een kistje wijn met een overheerlijke zes-in-lijn geluid uit de showroom of werkplaats, bleek niets van dat alles (grappig detail was dat dit wel gebeurde toen ik mijn E34 voor een weekend aan de dealer had uitgeleend voor de presentatie van de toen nieuwe Vijf).
Afijn, juist daarom was de verrassing des te groter dat ik de E34 weer mee mocht nemen terwijl ik dat helemaal niet had verwacht. Het was een spannende rit naar huis en die heb ik voorzichtig gedaan omdat de taxatie nog gedaan moest worden en de afgelopen maanden alleen maar hele korte stukjes met de auto is gemaakt. Heel snel daarna de hertaxatie geregeld en dat was op z’n zachtst gezegd een verstandige beslissing.
De uiteindelijke kosten van dit project was bijna drie keer zo hoog als het initieel afgesproken bedrag, maar daar is dan ook extreem veel extra werk voor gedaan. Het moment zelf was pittig en de onzekerheid was soms tergend vervelend, maar zo blij dat die tijd achter mij ligt en de E34 kan er weer tegenaan. De restaurateur heeft mij wel op het hart gedrukt om de E34 altijd binnen te zetten voor het behoud van de auto. Een advies dat ik ter harte heb genomen.
Garantie op een “roestvrije E34” heb ik niet en dat kan ook niet met die leeftijd en kilometerstand, maar we hebben wel afgesproken dat ik mijn E34 elke twee jaar even langsbreng voor een “cosmetische APK”. Kost natuurlijk wel weer wat, maar juist door regelmatig te checken kunnen we beginnende zaken aanpakken en hoeft het niet zo uit de klauwen te lopen.
Verkoop E39
Door de exorbitante eindafrekening werd de motivatie om de E39 te verkopen steeds groter. Die heb ik nadat alles met de E34 had geregeld te koop gezet en na een kleine aanloop meldde een gegadigde zich: een jonge gast die monteur is en verstand van BMW’s. Zocht een E39 540i met minder dan twee ton op de teller.
Moet zeggen dat ik echt geen autoverkoper ben en heb wat tips van een vriend die vaker met dit bijltje heeft gehakt ter harte genomen. Uiteindelijk waren we het eens geworden met over de prijs en heb ik de (inmiddels niet meer mijn) E39 de straat uit zien rijden gevolgd door zijn kameraad die mee was. Op mijn oprit zei ik tegen mijzelf hardop: ,,Nou, dit was het dan’’ en wat herfstblaadjes werden door een windvlaag opgepakt en dwarrelde weer neer in de donkere avond.
Weer terug naar één auto geeft gevoelsmatig ook weer wat rust. Binnenkort weer onderhoud en ik zie nu eigenlijk al weer tegen het logistieke gehakketak op. Maargoed, dat is een afgewogen discussie dat ik inmiddels probeer te accepteren.
To do lijstje
Ondanks dit avontuur blijf je natuurlijk bezig met zo’n auto en ook in mijn geval ontkom ik daar niet aan. Wat staat er op het menu? In het bestuurdersportier moet ik het elektronica kastje van de vergrendeling vervangen. Dit had ik al eens in het achterportier moeten doen en dat is buitengewoon lastig met een dicht portier die je niet kunt openen omdat het bewuste kastje op het einde van z’n levensduur zit en het portier niet wil “vrijgeven”.
Met de bestuurdersportier is dat gelukkig makkelijker, maar het ziet er wel knullig uit dat je met je afstandsbediening de auto van het slot haalt en vervolgens je het bestuurdersportier nog met de sleutel moet openen…
Verder de airconditioning… Zucht… ik ga hier denk ik maar geen woorden meer aan vuil maken. Het enige wat ik erover kwijt wil, eigenlijk twee dingen, is dat ik van pure ergernis vorig jaar maar een nieuwe aircofan en condensor had besteld toen daar een leuke korting op zat en omdat ik van tevoren al wist dat ik deze onderdelen sowieso nog wel eens een keer nodig kon hebben.
Het tweede is dat ik toch eens wil gaan kijken of het niet mogelijk is om achter de luchtopeningen in de bumper iets van gaas met een fijne structuur geplaatst kan worden. Om opmerkingen voor te zijn: ik bumperkleef niet, nou ja bijna nooit
Dan hebben we de Styling 5 velgen. Die mogen ook wel eens opgefrist gaan worden, juist nu begint dat wel op te vallen. Misschien een projectje voor verderop in het jaar of volgend jaar.
Oh, dan hebben we nog de geluidsinstallatie aan boord. Die is prima hoor, maar de DSP van de E39 heeft mij wel een beetje verwend hoor. Absoluut geen prioriteit en noodzaak, maar de Becker in mijn E34 zit wel tegen het eind van z’n kunnen op dit moment, dus wil ik daar nog meer uit kunnen halen zal er geïnvesteerd moeten worden. Depeche Mode, Eagles, Ennio Morricone, Howlin’ Wolf, Pink Floyd enz. (nog meer muziekliefhebbers?) moeten wel een beetje fatsoenlijk uit de boxen kunnen komen.
E34 525iA Executive II 1994
Lid van "Zo Origineel Mogelijk"
Lid van "Zo Origineel Mogelijk"